روشی که ماسک های مصرف شده را به سوخت های پرارزش تبدیل می کند
یک گروه بین المللی از پژوهشگران، روشی را عرضه کرده اند که می تواند ماسک های مصرف شده را به سوخت های پرارزش تبدیل کند.
به گزارش اسمارت کاور به نقل از ایسنا و به نقل از مجله "Bioresource Technology"، ماسک های جراحی حدودا در همه کشورهای جهان بعنوان اولین خط دفاعی در مقابل کووید-۱۹ استفاده می شوند. مدت کوتاهی بعد از آغاز همه گیری، تقاضا برای ماسک های یکبار مصرف، افزوده شد و به سطح بی سابقه ای رسید. تا ژوئن ۲۰۲۰، چین به تنهایی حدود ۲۰۰ میلیون ماسک در روز تولید می کرد. این امر، حجم عظیم زباله های فله ای که توسط این ماسک ها ایجاد می شود را افزایش داد. این افزایش ناگهانی همراه با کمبود کارکنان در سیستم های مدیریت زباله، تهدیدی را که این محصولات برای سلامتی انسان و محیط زیست ایجاد می کنند، تشدید کرد.
آیا ماسک های دور ریخته شده را میتوان به محصول مفیدی تبدیل کرد تا آنها از خاک و اقیانوس های ما دور نگه داشته شوند؟ یک گروه بین المللی از دانشمندان، امکان تبدیل ماسک های جراحی به مواد شیمیایی را از راه یک فرایند تجزیه حرارتی معروف به "پیرولیز"(pyrolysis) بررسی کردند. این گروه بین المللی به سرپرستی پروفسور "یونگ سیک اوک"(Yong Sik Ok) و دکتر "ژیانگژو یوآن"(Xiangzhou Yuan)، از "دانشگاه کره"(Korea University) در کره جنوبی، پژوهشی را انجام داده اند که از حمایت قابل توجه پروفسور "هون هو"(Xun Hu) از "دانشگاه جینان"(University of Jinan) و پروفسور "ژیائونان وانگ"(Xiaonan Wang)، از "دانشگاه ملی سنگاپور"(University of Singapore) برخوردار شده است.
باآنکه فرایند پیرولیز ترکیب معروف به "پلی پروپیلن"(polypropylene) که مولفه اصلی ماسک های جراحی به حساب می آید، پیش تر به تفصیل مورد بررسی قرار گرفته است اما ماسک ها معمولاً حاوی عناصر دیگری هستند که می توانند بر رفتار آنها هنگام تجزیه در اثر حرارت تاثیر بگذارند. بنابراین، پژوهشگران باید به دقت بررسی می کردند که شرایط پیرولیز چگونه بر محصولات به دست آمده که به شکل گاز، مایع و جامد هستند، تاثیر می گذارد. برای این منظور، آنها آزمایش های گوناگونی را در دماهای متعدد انجام دادند و محصولات مورد نظر را در معرض این شرایط قرار دادند.
یک مجموعه از شرایط پیرولیز، یک روغن مایع غنی از کربن و فاقد اکسیژن را بعنوان محصول اصلی به همراه داشت. تجزیه و تحلیل های بیشتر نشان داد که این روغن دارای ارزش حرارتی بالایی است که فقط کمی کمتر از سوخت دیزل و بنزین است. به عبارت دیگر، نتایج نشان داد که ماسک های جراحی را میتوان به مواد قابل سوختن تبدیل کرد که می توانند کاربردهای گوناگونی مانند تولید برق داشته باشند.
در هر حال، داستان به همین جا ختم نمی گردد چونکه تبدیل زباله به یک محصول مفید، لزوما آنرا به ایده خوبی تبدیل نمی نماید. مهم می باشد که ابتدا اثرات زیست محیطی ترکیبی همه فرآیندهای دخیل ارزیابی شود و قبل از اجرا، آنها را با رویه های فعلی مقایسه کرد. بنابراین، پژوهشگران روش پیشنهادی خود معروف به "ارزیابی چرخه حیات"(LCA) را برای درک بهتر مزایا و معایب آن به کار گرفتند. ارزیابی چرخه حیات، روشی است که به صورت گسترده برای تعیین کمیت اثرات زیست محیطی در رابطه با کل چرخه عمر یک محصول به کار می رود. در مورد ایده این پژوهش، ماسک های دور ریخته شده، آغاز چرخه را نشان می دهند و برق تولیدشده با استفاده از سوخت به دست آمده، نشان دهنده آخر آن است.
نتایج به کارگیری ارزیابی چرخه حیات، امیدوارکننده بود و نشان داد که روش تبدیل ماسک های دور انداخته شده به برق، عملکرد بهتری نسبت به خیلی از روش های مدیریت پسماند معمولی دارد و کارآیی خویش را در چندین جنبه، همچون انتشار کمتر دی اکسید کربن، کاهش اثر سمی بر زمین و کاهش انتشار فسفر ثابت می کند. دکتر یوآن اظهار داشت: ما تأیید کردیم که تبدیل ماسک های جراحی مصرف شده به محصولات در رابطه با انرژی، مسیری پایدار و امیدوارکننده را همراه با مزایای زیست محیطی قابل توجه نشان داده است.
یافته های این پژوهش به صورت کلی نشان می دهند که پیرولیز، یک گزینه جذاب برای حل مشکلات ناشی از ماسک های جراحی مصرف شده است که راه را برای مدیریت پایدار زباله ها هموار می کند و در عین حال، انرژی تولید می کند و اثرات زیست محیطی را می کاهد.
پروفسور اوک اظهار داشت: درک روش های جدید برای تبدیل ماسک های جراحی به محصولات با ارزش در رابطه با انرژی به ما کمک می نماید تا آلودگی پلاستیکی را کاهش دهیم و در آینده به روش تبدیل پایدار زباله به انرژی دست یابیم. مسیر جدیدی که در پژوهش ما عرضه شده است، می تواند به حفاظت از اکوسیستم های زمین و رسیدن به چندین هدف توسعه پایدار سازمان ملل کمک نماید.
منبع: اسمارت كاور
مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب