احتمال وجود حیات بیگانه در ابرهای زهره
اسمارت کاور: پژوهشگران براین باورند که احتمال وجود گونه هایی از حیات در ابرهای سیاره زهره وجود دارد که آمونیاک تولید می کنند و با هر آنچه که تا حالا دیده ایم فرق دارند.
به گزارش اسمارت کاور به نقل از ایسنا و به نقل از ایندیپندنت، این گاز بی رنگ که از نیتروژن و هیدروژن تشکیل شده می تواند ناشی از واکنش های شیمیایی باشد که این سیاره را که در فاصله ی ۴۷.۳۴ میلیون کیلومتری از زمین قرار دارد، برای حیات بیگانه سکونت پذیرتر کند.
در سیاره ما آمونیاک، بقایای زیستی است که از ارگانیسم های آبزی تولید می شود و وجود آن در جو بالایی سیاره زهره از دهه ۱۹۷۰ تا حالا ذهن اخترشناسان را به خود مشغول کرده است و دانشمندان باور دارند که آمونیاک زهره از هیچ نیروی شناخته شده ای در زمین ساخته نمی گردد.
"زهره" به خودی خود سیاره داغی است و نمی تواند میزبان حیات باشد اما اگر حیاتی در ابرهای آن وجود داشته باشد احیانا شبیه به باکتری های زمین خواهد بود البته با ترکیباتی متفاوت که در زمین یا حتی سیاره همسایه ما، مریخ دیده نشده است.
این به سبب اینست که حیات در مریخ بیشتر شبیه به زمین است و دانشمندان ایده بهتری نسبت به آنچه که باید انتظار داشته باشند دارند. اما برخلاف مریخ، زهره شبیه هیچ سیاره دیگری در منظومه شمسی نیست.
در این مطالعه جدید، پژوهشگران دانشگاه کاردیف، موسسه فناوری ماساچوست و دانشگاه کمبریج، گروهی از فرآیندهای شیمیایی را مدل سازی کردند تا نشان دهند که در صورت وجود آمونیاک مجموعی از واکنش های شیمیایی موجب خنثی شدن خطرات اسید سولفوریک می شود.
اگر چنین اتفاقی رخ دهد، میزان اسیدی بودن ابرها از منفی ۱۱ به صفر می رسد. بااینکه این میزان همچنان به شدت اسیدی است اما در این سطح، حیات قابل تشکیل شدن است. بر روی زمین تعدادی از گونه ها برای خنثی کردن محیط زندگی آمونیاک تولید می کنند.
دکتر "ویلیام باینز"(William Bains) از دانشکده فیزیک و اخترشناسی دانشگاه کاردیف و از نویسندگان این مقاله می گوید: ما می دانیم که در زمین حیات در محیط اسیدی تشکیل می شود البته هیچ محیطی به اندازه جو زهره اسیدی نیست با این وجود اگر موجوداتی در ابرهای زهره آمونیاک ایجاد می کنند بدین سبب می توانند تعدادی از قطرات را برای سکونت پذیر شدن، خنثی کنند.
دانشمندان می گویند که محتمل ترین توضیح، زیستی بودن آمونیاک است و احتمال تشکیل آن توسط نیروی های طبیعی مانند رعدوبرق یا فوران آتشفشان کمتر است.
پروفسور "سارا سیگر"(Sara Seager)، یکی از نویسندگان این مطالعه، از دپارتمان زمین، جو و علوم سیاره ای موسسه فناوری ماساچوست می گوید: آمونیاک نباید در زهره وجود داشته باشد. به آمونیاک هیدروژن متصل است و هیدروژن کمی در این محیط وجود دارد. هر گازی که به محیطش تعلق نداشته باشد عنصری شک برانگیز است که می تواند توسط موجودات زنده تشکیل شده باشد.
برای تعدادی از عناصر درون این ابرها توضیحی وجود ندارد برای مثال وجود اکسیژن، ذرات غیر کروی و مقادیر غیرمنتظره ای از بخار آب و دی اکسید سولفور.
تصور می شد که می توان این موارد را با گرد و غبار و شاید مواد معدنی خارج شده از سطح زهره که راه خودرا به ابرها یافته اند و با اسید سولفوریک واکنش می دهند، توضیح داد اما برای درست بودن چنین فرضیه ای مقادیر زیادی از غبار نیاز است.
اگر حیات بیگانه آمونیاک تولید نماید، اکسیژن در نتیجه ی واکنش شیمیایی تولید می شود.
باینز می گوید: چالش های زیادی وجود دارد که حیات بالقوه ابرهای زهره باید بر آنها غلبه کند. هیچ آبی برای شروع وجود ندارد و تمامی گونه های حیاتی که ما می شناسیم به آب نیاز دارد. اما اگر چنین حیاتی وجود داشته باشد بدین سبب خنثی کردن اسید موجب سکونت پذیر شدن ابرها بیش از آن چه که تصور می کردیم می شود.
دکتر باینز اضافه کرد: احتمال وجود حیات در زهره خیلی کم است و او هنوز شک دارد که بتوان آنرا با حیات بیگانه توضیح داد با این وجود علت آن می تواند تفاوت زیاد حیات در زمین و زهره باشد.
اما اگر چنین حیاتی وجود داشته باشد ارزش جستجو کردن دارد.
در سال ۲۰۲۳ ماموریت "Venus Life Finder" انجام می گیرد که طی آن ذرات ابرهای زهره مورد مطالعه قرار می گیرد اما یافتن حیات بیگانه زمان بر است. ارسال سخت افزارها به زهره با هدف نمونه برداری و بازگرداندن نمونه به زمین کاری چالش برانگیز و گرانقیمت است.
دکتر باینز پیش بینی می کند که این ماموریت تا اختتام دهه انجام گیرد اما احتمال رخ دادن آن تا پیش از سال ۲۰۴۰ بیشتر است.
منبع: smartcover.ir
مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب