17 پروژه جدید ناسا کاوش کیهان را متحول می کند
اسمارت کاور: ناسا مفاهیم آینده نگرانه فضایی جدیدی را برای مطالعه اولیه برگزید.
به گزارش اسمارت کاور به نقل از ایسنا و به نقل از ناسا، یک فضانورد وارد یک اسکنر بدن می شود و ساعتی بعد در صورتیکه یک لباس فضایی شخصی سازی شده بر تن دارد روی مریخ قدم می گذارد و اکسیژنی که از جو غنی از دی اکسید کربن مریخ استخراج شده است را تنفس می کند. در سیاره زهره، یک پهپاد پرنده-شکل بادی در آسمان می چرخد و جو و الگوهای آب و هوایی این سیاره را مطالعه می کند.
ایده هایی مشابه آن چه ذکر شد هم اکنون علمی-تخیلی هستند اما ممکنست به لطف دور جدیدی از کمک های مالی ناسا روزی تبدیل به واقعیت شوند.
برنامه مفاهیم پیشرفته و نوآورانه ناسا(NIAC) به تامین مالی مطالعات در مراحل اولیه می پردازد تا با ارزیابی فناوری هایی که می توانند از ماموریت های هوایی و فضایی آینده پشتیبانی کنند، به پیشرفت اکتشافات فضایی کمک نماید.
در دور جدیدی از این برنامه، مبلغ کلی ۵.۱ میلیون دلار به ۱۷ محقق از ۹ ایالت اهدا شد.
"پم ملوری"(Pam Melroy) معاون مدیر ناسا می گوید: همانطور که ما نگاهمان را به سمت مقاصد چالش برانگیزتر فضا برای کاوش توسط انسان و ربات ها معطوف می نماییم، ایده های نوآورانه و آینده نگرانه نقشی حیاتی در رساندن ما به این اهداف مهم ایفا می کنند. مفاهیمی که در این دور جدید از برنامه مورد مطالعه قرار می گیرند به ما کمک می کنند تا توانایی هایمان را افزایش دهیم و آنها را تحقق بخشیم.
مفاهیم انتخاب شده شامل ۱۲ پروژه جدید برای فاز اول مطالعات و همین طور پنج پروژه برای فاز دوم هستند که به پژوهشگران اجازه می دهد کار خودرا بر روی مفاهیم نوآورانه پیشین ادامه دهند. این پروژه ها هنوز در مراحل اولیه توسعه هستند و بعنوان ماموریت های رسمی ناسا در نظر گرفته نمی شوند.
پژوهشگران فاز اول هر کدام ۱۷۵ هزار دلار برای یک مطالعه ۹ ماهه دریافت می کنند و پژوهشگران فاز دوم هر کدام ۶۰۰ هزار دلار برای مطالعه ای دو ساله دریافت خواهند کرد.
"جیم رویتر"(Jim Reuter)، دستیار مدیر اداره ماموریت فناوری های فضایی ناسا(STMD) در مقر این آژانس در واشنگتن می گوید: ماموریت های ناسا برای کاوش جهان نیازمند فناوری های نوین و راه های جدید است. مطالعه این ایده های خلاقانه گام اول در تبدیل داستان های علمی-تخیلی به واقعیت های علمی است.
همچون پروژه های فاز اول می توان به یک طراحی جدید برای فضاپیمایی سرنشین دار اشاره نمود که می تواند محافظت بیشتری در مقابل تشعشعات در سفرهای طولانی فضایی نسبت به ماژول های معمولی فراهم آورد. علاوه بر این طرح، مفاهیم دیگری مثل یک هواپیمای الکتریکی کاملا بی صدا و فضاپیمایی که بتواند از گرمای خورشید برای حرکت به سمت خارج از منظومه شمسی با سرعتی بی نظیر استفاده نماید، نیز وجود دارند.
"جان ماتر"(John Mather)، برنده جایزه نوبل و اخترفیزیکدان مرکز فضایی گادرد در گرینبلت، مریلند طرحی ارائه کرده است که می تواند به انسان ها در مطالعه سیارات فراخورشیدی دور دستی که شبیه به زمین هستند کمک نماید.
یک "استارشید"(starshade) به اندازه زمین فوتبال در فضا می تواند با تلسکوپ های زمینی هماهنگ شود و نور ستاره های دور دست را مسدود کند تا اخترشناسان بتوانند به کاوش نشانه های حیات در جو سیارات فراخورشیدی بپردازند.
" استارشید" ابزاری است که همراه با تلسکوپ ها برای مسدود کردن نور اجرام درخشان به فضا پرتاب می شود تا امکان رصد اجرام کم نورتر فراهم گردد.
طرح مفهومی دیگری که توسط "سارا سیگر"(Sara Seager) از موسسه فناوری ماساچوست ارائه شده است به دانشمندان در مطالعه سیاره ای نزدیک تر به زمین یعنی سیاره زهره کمک می نماید. یک کاوشگر به سمت جو این سیاره پرواز می کند تا نمونه هایی از گازها و ابرهای آن جمع آوری کند. این نمونه ها به زمین آورده می شوند تا دانشمندان در آن به دنبال نشانه هایی از حیات در جو زهره بگردند. جو این سیاره یکی از معدود مکان های بالقوه ای است که حیات می تواند در آن تشکیل گردد.
پروژه های انتخاب شده برای فاز دوم شامل طراحی برای ساخت ربات های کوهنورد کوچک است که می توانند در غارهای زیرزمینی مریخ به جستجو بپردازند. علاوه بر آن روشی جدید جهت استفاده از انرژی هسته ای در فضاپیماها و طرحی مفهومی از میکروربات های شناگر در میان موارد انتخاب شده، دیده می شود. این ربات ها که با چاپگر سه بُعدی به وجود آمده اند، می توانند جهان های اقیانوسی مانند قمرهای انسلادوس، اروپا و تیتان را کاوش کنند.
"زک منچستر"(Zac Manchester) از دانشگاه کارنگی ملون و از پژوهشگران فاز دوم، کار خودرا بر ایجاد جاذبه مصنوعی در فضا ادامه خواهد داد او می خواهد این کار را با استفاده از یک سازه چرخشی با ابعاد کیلومتری انجام دهد. مقرر است این سازه بعد از پرتاب بر روی یک موشک به فضا تا ۱۵۰ برابر اندازه اصلی خود گسترش یابد و تبدیل به بزرگ ترین زیستگاه چرخان در فضا شود که قادر به فراهم کردن جاذبه مصنوعی مشابه جاذبه زمین در برخی از بخش های خود است.
منبع: اسمارت كاور
مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب