برای اولین بار آزمایش شد
جلوگیری از پرخوری با کاشت ایمپلنت در مغز
اسمارت کاور: در نخستین مطالعه آزمایشی در نوع خود، دانشمندان دستگاهی را با جراحی در مغز دو فرد چاق که از اختلال پرخوری رنج می بردند، قرار دادند و شاهد نتایج امیدوارکننده ای در کنترل این اختلال بودند.
به گزارش اسمارت کاور به نقل از ایسنا و به نقل از نیواطلس، این دستگاه برای شناسایی و مختل کردن سیگنال های مغزی در رابطه با هوس های غذایی پرخوری طراحی شده و نتایج امیدوارکننده ای نشان داده است که می توانند پایه و اساس آینده ای باشد که در آن ایمپلنت های مغزی می توانند انواع رفتارهای وابسته به هوس را کنترل کنند.
در اواخر سال ۲۰۱۷ مطالعه جالبی منتشر گردید که نشان می داد کارهای خاصی در ناحیه ای از مغز به نام هسته اکومبنس(nucleus accumbens) می تواند با رفتارهای مضر وابسته به هوس مانند پرخوری ارتباط داشته باشد. این مطالعه بر روی موش ها نشان داد که چگونه یک ایمپلنت مغزی می تواند در لحظه، کارهای در رابطه با هوس های پرخوری را تشخیص دهد و پالس های الکتریکی را برای مسدود کردن این سیگنال ها ارسال و حیوانات را از مصرف بیش از اندازه غذا منع کند.
ایده تحریک عمیق مغز انسان، ایده جدیدی نیست. چندین سال است که دانشمندان از ایمپلنت ها برای مساعدت با درمان بیماران مبتلا به بیماری هایی مانند صرع و پارکینسون استفاده می نمایند.
دستگاه های پیشین عموماً بر انتقال از پیش برنامه ریزی شده تحریک های الکتریکی با هدف مدیریت گسترده تر بیمارانی که با مشکلات شدید حرکتی مواجه بودند، تکیه داشتند. این تحقیق جدید رویکرد کاملا متفاوتی را پیش گرفت و بدنبال کنترل رفتارهای هوسی با شناسایی و مسدود کردن نشانه های کارهای مغزی به خصوصی بود.
این ایمپلنت در سر دو بیمار که در آزمایش های اولیه از نظر بالینی مبتلا به اختلال پرخوری تشخیص داده شده بودند و به شدت چاق بودند، کاشته شد و آنها حدود شش ماه تحت نظر قرار گرفتند.
در دوره مشاهدات اولیه، پژوهشگران به ثبت فعالیت مغزی هر بیمار پرداختند، با این هدف که به یک مشخصه متمایز که می تواند بطور خاص با رفتارهای پرخوری ارتباط داشته باشد، دست یابند. بیماران که گاهی برای انجام آزمایش به لابراتوار ها می رفتند، با بوفه های بزرگی از غذاهای پرکالری رو به رو می شدند.
بعد از یک دوره مشاهده و ثبت اولیه داده، پژوهشگران ایمپلنت ها که هر کدام با محرک عصبی پرخوری خود بیمار کدگذاری شده بود را روشن کردند. این دستگاه یک سیستم حلقه بسته است، به این معنا که برای روشن و خاموش کردن خود بطور مستقل طراحی شده است، برای اینکه فعالیت هدفمند مغز را حس می کند.
بیماران به مدت شش ماه دیگر تحت نظر قرار گرفتند و پژوهشگران نشان دادند که دستگاهها به خوبی کار می کنند و هیچ عارضه ای شناسایی نشده است. هر دو بیمار کاهش قابل توجهی در دفعات پرخوری و کاهش احساسِ "از دست دادن کنترل" گزارش کردند. بطور متوسط، هر بیمار حدود ۱۱ پوند(۵ کیلوگرم) طی شش ماه پس از استفاده از ایمپلنت لاغر شد، بدون این که هیچ رژیم غذایی خاصی رعایت کرده باشد.
کیسی هالپرن(Casey Halpern)، نویسنده ارشد این مطالعه می گوید: این یک مطالعه امکان سنجی اولیه بود که در آن ما در درجه اول ایمنی دستگاه را ارزیابی کردیم، اما مطمئناً مزایای بالینی قوی که این بیماران به ما گزارش کردند واقعاً چشم گیر و هیجان انگیز است.
همانطور که هالپرن تاکید کرد، این مطالعه آزمایشی اولیه برای تمرکز بر ایمنی و امکان سنجی طراحی شده است. بدین سبب هنوز خیلی زود است که بگوییم این نوع روش تحریک مغز واقعاً برای کنترل پرخوری مؤثر است یا خیر، اما بررسی های اولیه نشان میدهد که دستگاه بی خطر است.
بطور خاص، پژوهشگران خاطرنشان کردند که چالش هایی در یافتن الگوهای خاص کارهای مغزی مختلف که تنها با پرخوری از نوع "از دست دادن کنترل" و نه با غذا خوردن عادی یا میل شدید ارتباط داشته باشد، وجود دارد. بعد از ماه ها نظارت، سیگنال های خاصی شناسایی شدند، اما برای بهبود مشخصه های سیگنال های مغزی پرخوری در انسان به تحقیقات بیشتری نیاز است.
الکساندرا پایک(Alexandra Pike)، محقق سلامت روان از دانشگاه یورک که روی این تحقیق جدید کار نکرده است، می گوید که این دستگاه پیش از این که بتواند روی افراد بیشتری استفاده گردد باید عملکرد اختصاصی تری پیدا کند. او به رغم این که یافته های جدید را "امیدبخش" خواند، افزود که دستگاه در شکل فعلی بسیار فعال است و صدها بار در روز بدون تجربه واقعی غذا خوردن، مغز بیماران را تحریک می کند.
نتایج نشان میدهد که الگوی فعالیت مغزی شناسایی شده در حدود ۵۰ تا ۶۰ درصد مواقع زمانی که بیماران بیدار هستند و نه فقط زمانی که بیماران کنترل غذا خوردن را از دست می دهند، رخ می دهد. این بدان معناست که احیانا مغز بیماران بیش از آنچه که نیاز است مورد تحریک عصبی قرار می گیرند.
بنابراین، بااینکه این تحقیقات آینده ای را نشان میدهد که در آن امکان تنظیم رفتارهای هوسی مانند پرخوری توسط ایمپلنت های مغز وجود دارد اما قبل از آنکه بفهمیم دقیقاً چگونه این کار را انجام دهیم، تحقیقات زیادی باید صورت گیرد. این تحقیقات در حال انجام می باشد و مقرر است افراد بیشتری برای اصلاح این فناوری در تحقیقات شرکت نمایند.
نتایج این مطالعه در مجله "Nature Medicine" انتشار یافته است.
منبع: اسمارت كاور
مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب