جنگنده روسی که بیش از اندازه پیشرفته بود
اسمارت کاور: جنگنده سوخو ۴۷ «Su-47» مشهور به «برکوت» (Berkut) یکی از نامتعارف ترین پروژه های هوانوردی نظامی روسیه بود. هواپیمایی با بال های روبه جلو که قرار بود قواعد نبرد هوایی را تغییر دهد.
به گزارش اسمارت کاور به نقل از خبر آنلاین، برکوت به مفهوم عقاب طلایی با بال های روبه جلو طراحی شد تا عملکرد آیرودینامیکی فوق العاده ای در نبردهای هوایی داشته باشد، اما دلیلهای فنی، اقتصادی و راهبردی سبب شد هیچگاه وارد تولید انبوه نشود.
بال روبه جلو، نسبت به جنگنده های متعارف، بخصوص در سرعت های زیر صوت مانورپذیری خیلی بالاتری دارد. در تئوری، این مزایا می توانستند برتری مهمی ایجاد کنند. جنگنده ای مانند Su-47 هنگام برخاست از ناوهای هواپیمابر روسی می توانست عملکرد بهتری نسبت به طراحی های سنتی داشته باشد. اما این سکه روی دیگری هم داشت.
سوخو ۴۷ برکوت تقریبا تمام جنگنده های مدرن از سامانه کنترل پرواز دیجیتال (fly-by-wire) استفاده می نمایند تا هواپیماهایی با ذات ناپایدار بتوانند ایمن پرواز کنند اما Su-47 نمونه ای افراطی از این وابستگی بود. بال های روبه جلو سبب می شدند این جنگنده بدون fly-by-wire عملا غیرقابل کنترل باشد.
آیا Su-47 یک جنگنده پنهان کار بود؟ بعد از رونمایی Su-47، گمانه زنی هایی در رابطه با ماهیت رادارگریز آن عنوان شد. رنگ تیره بدنه، بسیاری را به یاد هواپیماهایی مانند F-117 نایت هاوک یا SR-71 بلک برد انداخت.
علاوه بر این، Su-47 دارای محفظه داخلی حمل سلاح بود. خاصیت خاصی که به طور معمول با جنگنده های پنهان کار مرتبط می باشد، برای اینکه سبب کاهش سطح مقطع راداری می شود. هرچند این انتخاب به بهبود مانورپذیری هم کمک می کرد، اما Su-47 هیچگاه به عنوان یک جنگنده پنهان کار واقعی عملیاتی نشد.
سرانجام، چند عامل هم زمان پروژه را متوقف ساخت.
فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی پایان جنگ سرد کاهش شدید بودجه های نظامی در شرایطی که اقتصاد روسیه برای بقا تلاش می کرد، پروژه های پیشرفته و آزمایشی مانند Su-47 شانسی برای ادامه نداشتند. با وجود شکست در تولید، Su-47 کاملا بی ثمر نبود. برخی فناوری های آن بعدها در توسعه جنگنده های پیشرفته تر، همچون Su-57، مورد استفاده قرار گرفتند.
وقتی آمریکا هم به همین بن بست رسید ایده بال روبه جلو قبل تر در آمریکا هم آزمایش شده بود. X-29، هواپیمای آزمایشی نیروی هوایی آمریکا، به قدری ناپایدار بود که DARPA آنرا «ناپایدارترین هواپیمای ساخته شده» نامید. سرانجام، آمریکا و روسیه هر دو به یک نتیجه رسیدند. آینده جنگنده ها نه در مانورپذیری افراطی، بلکه در پنهان کاری راداری است.
ایکس ۲۹ امروز، هیچ جنگنده رزمی عملیاتی با بال روبه جلو وجود ندارد. اما این پروژه ها بی فایده هم نبودند. مواد مرکب پیشرفته و روش های مهندسی توسعه یافته در این پروژه ها، امروزه بخش جدایی ناپذیر هواپیماهای مدرن نظامی و غیرنظامی شده اند.
سوخو ۴۷ «Su-47 » از ابتدا به عنوان یک هواپیمای آزمایشی توسعه یافت، نه یک جنگنده عملیاتی. بال های روبه جلو به صورت بالقوه مزایای قابل توجهی در رزمایش، افزایش نیروی برآ و کنترل بهتر در سرعت های زیر صوت ارایه می دهند، اما در عمل همین بال های خاص خود به چالش اصلی تبدیل شدند.
این طراحی به هواپیما اجازه می داد در مانورهای پیچیده بهتر از نمونه های متعارف عمل کند و همین طور سبب کاهش فاصله برخاست و فرود می شد، اما هم زمان ساختار بال تحت نیروهای شدید G گرفتار خستگی فلز و انحراف بیش از اندازه می شد که مشکلات جدی پدید آورد.
مطلب اسمارت کاور را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب