با برنده های جایزه ایگ نوبل ۲۰۲۵ آشنا شوید
اسمارت کاور: برندگان جوایز ایگ نوبل ۲۰۲۵ با تحقیقاتی درباره ی گاوهای راه راه، فیزیک سس پاستا و علاقه مارمولک ها به پیتزا، بار دیگر ثابت کردند که عجیب ترین سوالات علمی گاهی اوقات جالب ترین پاسخ ها را به همراه دارند.
تینا مزدکی_جوایز ایگ نوبل که در سال ۱۹۹۱ تأسیس شد، نقیضه ای از جوایز نوبل است؛ این جوایز از «دستاوردهایی که ابتدا مردم را می خندانند و سپس به فکر فرو می برند» تقدیر می کنند. مراسم اهدای جوایز که بی پروا اغراق آمیز و نمایشی است، شامل اپراهای مینیاتوری، نمایش های علمی و سخنرانی های ۲۴/۷ است که در آن متخصصان باید کار خویش را یک مرتبه در ۲۴ ثانیه و بار دوم تنها در هفت کلمه توضیح دهند.
سخنرانی های پذیرش جایزه به ۶۰ ثانیه محدود است و همانطور که از شعار آن برمی آید، تحقیقات مورد تقدیر امکان دارد در نگاه اول مضحک به نظر برسند، اما این به این معنا نیست که هیچ ارزش علمی نداشته باشند. در هفته های بعد از مراسم، برندگان سخنرانی های عمومی رایگانی خواهند داشت که در وبسایت «تحقیقات نامحتمل» (Improbable Research) منتشر خواهد شد.
زیست شناسی آیا گاوهایی که مانند گورخر راه راه هستند، توسط مگس گزیده نمی شوند؟ محققان: توموکی کوجیما، کازوتو اویشی، یاسوشی ماتسوبارا، یوکی اوچییاما، یوشیهیکو فوکوشیما، نائوتو آئوکی، سای ساتو، تاتسوکی ماسودا، جونیچی اوئدا، هیرویوکی هیروکا و کاتسوتوشی کینو
همه دامداران براین باورند که مگس ها بلای جان گله گاوها هستند، اصلا به همین خاطر است که دائما پاهایشان را به زمین می کوبند، دمشان را حرکت می دهند و پوستشان را منقبض می کنند. از نظر اقتصادی هم این امر سبب می شود گاوها کمتر بچرند و تغذیه کنند، برای مدت کوتاه تری استراحت کنند و آغاز به جمع شدن در کنار هم کنند که استرس را افزایش داده و خطر صدمه به حیوانات را بالا می برد. و در نهایت منجر به کاهش تولید شیر در گاوهای شیری و کاهش تولید گوشت در گاوهای پرواری می شود.
با این وجود، گورخرها جانورانی هستند که هیچ آزاری از از مگس ها نمی بینند. دانشمندان مدت هاست در مورد عملکرد الگوی راه راه سیاه و سفید متمایز گورخر بحث کرده اند. آیا برای استتار است؟ گیج کردن شکارچیان؟ یا برای دفع آن مگس های مزاحم است؟ توموکی کوجیما و همکارانش تصمیم گرفتند فرضیه آخر را آزمایش نمایند و نوارهای گورخری را روی شش گاو سیاه حامله ژاپنی در مرکز تحقیقات کشاورزی آیچی در ژاپن نقاشی کردند. آنها از لاک های پایه آب استفاده کردند که بعد از چند روز شسته می شد، بدین سبب گاوها می توانستند به نوبت در سه گروه مختلف قرار گیرند: نوارهای گورخری، فقط نوارهای سیاه و بدون نوار (به عنوان گروه کنترل).
نتایج: نوارهای گورخری بطور قابل توجهی هم تعداد مگس های گزنده روی گاوها و هم رفتارهای دافع مگس حیوانات را در مقایسه با آن هایی که نوارهای سیاه داشتند یا بدون نوار بودند، کاست. تنها رفتاری آنها تکرار کردند، انقباض پوست بود که احیانا به این خاطر است که نسبت به بقیه رفتارها انرژی کمتری مصرف می کند. اما چرا راه راه گورخری جواب می دهد؟ پژوهشگران می گویند امکان دارد به مدولاسیون روشنایی یا نور قطبیده مربوط باشد که سیستم تشخیص حرکت حشرات را که برای کنترل نزدیک شدن هنگام فرود بر روی یک سطح استفاده می شود، گیج می کند. اما این مساله جای تحقیقات بیشتری دارد.
شیمی آیا خوردن تفلون (پلی تترافلوئورواتیلن) راه خوبی برای افزایش حجم غذا و بنابراین سیری بدون افزایش محتوای کالری است؟ محققان: روتم نفتالوویچ، دانیل نفتالوویچ و فرانک گرین وی
نوشابه های رژیمی و دیگر نوشیدنی های بدون کالری، به لطف توسعه شیرین کننده های مصنوعی که مولکول هایشان توسط بدن انسان قابل متابولیسم نیستند، یکی از ارکان رژیم غذایی مدرن هستند. نویسندگان این مقاله مجذوب ایده غذاهای بدون کالری شده اند که اعتقاد دارند میتوان با افزایش حجم و جرم رضایت بخش غذا بدون افزایش کالری به آن رسید و افزودنی مد نظر آنها، پلی تترافلوئورواتیلن (PTFE) است که بیشتر با نام تفلون شناخته می شود. این همان ماده ای است که در ظروف نچسب استفاده می شود. آنها اصرار دارند که تفلون بی اثر، مقاوم در مقابل حرارت، غیرقابل نفوذ در مقابل اسید معده، بی مزه و مقرون بصرفه است و به این خاطر که به صورت پودر است، به آسانی با غذا مخلوط می شود. گفتنی است که نسبت تفلون به غذا، یک به سه سفارش شده است.
باآنکه افراد نرمال حاضر نیستند با غذایشان تفلون مخلوط کنند، اما پژوهشگران با استناد به تمام مطالعات علمی و آزمایش های انجام شده می گویند تفلون ایمنی است و کاربردهای فراوانی دارد. میله های همزن با روکش تفلون که در لابراتوار ها استفاده می شوند، پوشش های روی دستگاههای پزشکی مانند کاتترهای مثانه و ایمپلنت های زنان، و همین طور کاتترهای مورد استفاده برای لقاح آزمایشگاهی همگی از تفلون هستند؛ همین طور گفته شده است که تفلون بر تحرک یا بقای اسپرم تاثیر نمی گذارد.
فیزیک چرا سس پاستا گلوله گلوله می شود؟ محققان: جاکومو بارتولوچی، دانیل ماریا بوسیلو، ماتئو کیارکی، آلبرتو کورتیچلی، ایوان دی ترلیزی، فابریزیو اولدما، داویده روینیاس و وینچنزو ماریا اسکیمنتی
«پاستا کاچو اِ پپه» (Pasta alla cacio e pepe) یک غذای ساده است که در آن فقط پاستای تانارلی، پنیر پکورینو و فلفل استفاده می شود. اما سادگی آن فریبنده است. این غذا بدنام است چونکه سس آن به آسانی می تواند گلوله های ناخوشایندی با بافتی شبیه به موزارلای رشته ای تشکیل دهد بجای این که صاف و خامه ای باشد. فیزیکدانان ایتالیایی با یک دستور پخت بی نقص بر مبنای آزمایش های علمی فراوان خود به کمک آمدند. ترفند آنها استفاده از نشاسته ذرت برای سس پنیر و فلفل بجای اتکا بر هر مقدار نشاسته ای بود که هنگام پخت پاستا به آب جوش نفوذ می کند.
سرآشپز بخشی از محلول آب و نشاسته را که تا دمای مناسبی سرد شده تا از گلوله شدن پنیر جلوگیری شود جدا کرده و آنرا با پنیر مخلوط می کند تا سس درست شود و فلفل را در آخر، درست پیش از سرو، اضافه می کند. اما نویسندگان اشاره می کنند که دما تنها عاملی نیست که می تواند به این فاز موزارلای وحشتناک منجر شود. اگر کسی تلاش کند پنیر و آب را بدون هیچ نشاسته ای مخلوط کند، احتمال گلوله شدن بیشتر است و با آبی که حاوی کمی نشاسته است، مانند آبی که پاستا در آن پخته شده، احتمال گلوله شدن کمتر است و وقتی پنیر با آب پاستای «ریسوتاتا» (یعنی جمع آوری و حرارت داده شده در یک تابه تا آب کافی تبخیر شده و غلظت نشاسته بالاتر رود) مخلوط شود، تقریبا هیچ گلوله ای به وجود نمی آید.
نویسندگان دریافتند که نسبت صحیح نشاسته بین ۲ تا ۳ درصد وزن پنیر است. کمتر از آن، جدایی فاز گلوله ای رخ می دهد و بیش از آن سس هنگام سرد شدن سفت می شود. آب پاستا به تنهایی حاوی نشاسته بسیار کمی است. استفاده از آب پاستای «ریسوتاتا» امکان دارد نشاسته را غلیظ کند، اما سرآشپز کنترل کمتری بر مقدار دقیق نشاسته دارد. بدین سبب پژوهشگران سفارش می کنند بسادگی ۴ گرم نشاسته سیب زمینی یا ذرت پودر شده را در ۴۰ گرم آب حل کرده، آنرا به آرامی حرارت دهید تا غلیظ شود و آن ژل را با پنیر ترکیب کنید. آنها همین طور سفارش می کنند فلفل سیاه را پیش از افزودن به مخلوط بطور مختصر تفت دهید تا طعم و عطر آن تقویت شود.
طراحی مهندسی چگونه کفش های بدبو بر تجربه خوب استفاده از جاکفشی تاثیر می گذارد؟ محققان: ویکاش کومار و سارتاک میتال، برای تحلیل، از منظر طراحی مهندسی
بوی کفش یک مشکل جهانی است. حتی در هند، این همه گرما و رطوبت به این مفهوم است که مردم حتی هنگام انجام فعالیتهای بدنی متوسط به شدت عرق می کنند. کمبود تهویه و شستشوی مناسب را هم به آن اضافه کنید که کافی است تا کفش ها به محل پرورش باکتری های عامل بو به نام Kytococcus sedentarius تبدیل شوند. بیشتر هندی ها از جاکفشی برای نگهداری کفش های خود استفاده می نمایند و بوها می توانند در آن محیط بسته بسیار شدید شوند.
با این وجود، هیچ کس واقعا مشکل «کفش بدبو» را در مورد جاکفشی ها مطالعه نکرده است. کومار و میتال وارد میدان شدند و یک مطالعه آزمایشی با کمک ۱۴۹ دانشجوی سال اول SNU انجام دادند. بیشتر از نیمی از آنها گزارش دادند که از بوی کفش خود یا دیگران احساس ناراحتی می کنند و ۹۰ درصد کفش های خویش را در جاکفشی نگه می دارند. روش های رایج برای مواجهه با بو شامل شستن کفش ها و خشک کردن آنها در آفتاب؛ استفاده از اسپری دئودورانت؛ یا پاشیدن پودر ضد باکتری در کفش ها بود. آنها از خیلی از محصولات ضد بوی موجود در بازار، مانند محلول های روغن درخت چای و نارگیل، روغن آویشن یا الکل ایزوپروپیل ناآگاه بودند.
واضح است که فرصتی برای کسب سود کلان در بازار جاکفشی های مقاوم در مقابل بو وجود دارد. بدین سبب طبیعتاً کومار و میتال تصمیم گرفتند نسخه خویش را طراحی نمایند. آنها از اشعه ماوراء بنفش باکتری کش (از طریق یک لامپ لوله ای UV-C) به عنوان «بوزدا» استفاده کردند و دستگاه خویش را بر روی کفش های چندین ورزشکار SNU، «که بوی بسیار قوی و قابل توجهی داشتند»، آزمایش کردند. آنها نتیجه گرفتند که زمان نوردهی دو تا سه دقیقه ای برای کشتن باکتری ها و از بین بردن بو کافی است.
هوانوردی آیا مصرف الکل می تواند توانایی پرواز خفاش ها و همین طور توانایی پژواک یابی آنها را مختل کند؟ محققان: فرانسیسکو سانچز، ماریانا ملکون، کارمی کورین و بری پینشاو
طبیعت سرشار از اتانول طبیعی است، بخصوص از میوه های درحال رسیدن و آن میوه ها به نوبه خود توسط میکروارگانیسم ها و گونه های مختلف حیوانی مصرف می شوند. موارد نادر گاه به گاهی از مصرف میوه های غنی از اتانول توسط برخی پستانداران، پرندگان و حتی حشرات و مست شدن آنها وجود دارد که آن موجودات را در مقابل شکارچیان بالقوه صدمه پذیرتر کرده یا به علت کاهش هماهنگی حرکتی، بیشتر مستعد حوادث می کند. سانچز و همکارانش تصمیم گرفتند بطور دقیق تر به اثرات اتانول بر خفاش های میوه خوار مصری بپردازند که نشان داده شده است از خوردن میوه های با اتانول بالا اجتناب می کنند. نویسندگان می خواستند بدانند آیا این اجتناب امکان دارد به این علت باشد که خفاش ها می خواهند از اثرات جانبی الکل اجتناب کنند.
آنها آزمایش های خویش را بر روی خفاش های میوه خوار نر بالغ که در یک قفس در فضای باز که به عنوان یک راهروی پرواز طولانی عمل می کرد، نگهداری می شدند، انجام دادند. به خفاش ها غذای مایع با مقادیر مختلف اتانول داده شد و سپس در راهرو رها شدند و نویسندگان زمان پرواز هر خفاش از یک سر تا سر دیگر را ثبت کردند. آزمایش دوم از همان پروتکل اصلی پیروی می کرد، اما این دفعه نویسندگان تماسهای پژواک یابی خفاش ها را با یک میکروفون اولتراسونیک ضبط کردند. خفاش هایی که غذای مایع با بالاترین محتوای اتانول را دریافت کرده بودند، زمان بیشتری برای پرواز در طول راهرو صرف کردند که شواهدی از اختلال در توانایی پرواز بود. کیفیت پژواک یابی آن خفاش ها هم تحت تاثیر منفی قرار گرفت و آنها را در معرض خطر بالاتر برخورد با موانع در حین پرواز قرار داد.
روان شناسی وقتی به خودشیفته ها، یا هر کس دیگری می گویید که باهوش هستند، چه اتفاقی می افتد؟ محققان: مارچین زاینکوفسکی و ژیل ژینیاک
همه خودشیفته ها یکسان خلق نشده اند. خودشیفته های صدمه پذیر وجود دارند که تمایل به گوشه گیری اجتماعی دارند، عزت نفس پایینی دارند و مستعد احساسات منفی هستند. علاوه بر آنها خودشیفته هایی بزرگ منش وجود دارند که جسارت اجتماعی و عزت نفس بالا از خود نشان می دهند و بیشتر احتمال دارد هوش خویش را بیش از اندازه تخمین بزنند. دیدگاه غالب اینست که این اعتماد به نفس بیش از اندازه از خودشیفتگی ناشی می شود. نویسندگان می خواستند بررسی نمایند که آیا این اثر امکان دارد به شکل معکوس هم عمل کند، یعنی این که باور به داشتن هوش برتر به علت بازخورد مثبت خارجی می تواند منجر به حداقل یک حالت موقت خودشیفتگی شود.
زاینکوفسکی و همکارانش ۳۶۱ شرکت کننده از لهستان را استخدام کردند که از آنها خواسته شد سطح هوش خویش را در مقایسه با دیگران ارزیابی کنند؛ نسخه لهستانی پرسشنامه شخصیت خودشیفته را تکمیل کنند؛ و یک آزمون IQ بدهند تا ادراک خود از هوششان را با یک اندازه گیری عینی مقایسه کنند. سپس شرکت کنندگان بطور تصادفی به یکی از دو گروه تقسیم شدند. یک گروه بازخورد مثبت دریافت کرد و به آنها گفته شد که واقعا IQ بالاتری از اغلب مردم دارند، در صورتیکه گروه دیگر بازخورد منفی دریافت کرد.
نتایج بیشتر فرضیه های پژوهشگران را تأیید کرد. بطور کلی، شرکت کنندگان بعد از تکمیل آزمون IQ، که یک بررسی عینی فراهم می کرد، تخمین های پایین تری از هوش نسبی خود عرضه دادند. اما نوع بازخوردی که دریافت نمودند تاثیر قابل اندازه گیری داشت. بازخورد مثبت احساس منحصر به فرد بودن آنها را (یک جنبه کلیدی از خودشیفتگی بزرگ منش) افزایش داد. آنهایی که بازخورد منفی دریافت نمودند، هوش خویش را پایین تر ارزیابی کردند و آن بازخورد منفی تاثیر بزرگتری از بازخورد مثبت داشت. نویسندگان نتیجه گرفتند که بازخورد خارجی، صرف نظر از دقت آن بازخورد، به ایجاد ادراک سوژه ها از هوش خودشان کمک می نماید.
تغذیه مارمولک ها عاشق کدام تاپینگ پیتزا هستند؟ محققان: دانیله دندی، گابریل اچ. سگنیاگبتو، راجر میک و لوکا لوئیزلی
مارمولک های رنگین کمانی، گونه ای رایج در مناطق شهری و حومه ای غرب آفریقا هستند که به طور عمده از حشرات و بندپایان تغذیه می کنند، اما نزدیکی آنها به انسان ها سبب شده بعضی از آنها رویکرد همه چیزخوارتری در جستجوی غذا پیدا کنند. نان یک غذای مورد علاقه خاص است. به عنوان مثال یک روز آفتابی خوب در یک استراحتگاه ساحلی توگو، پژوهشگران متوجه شدند یک مارمولک رنگین کمانی یک تکه پیتزای چهار پنیر یک گردشگر را دزدید و با خوشی مشغول خوردن شد.
طبیعتاً، آنها می خواستند بدانند آیا این یک حادثه بوده یا مارمولک های رنگین کمانی محلی بطور معمول از تکه های پیتزا تغذیه می کنند و این که آیا مارمولک ها تاپینگ مورد علاقه ای داشتند؟ بدین سبب آنها رفتار نه مارمولک خاص را زیر نظر گرفتند و به آنها انتخاب بین یک بشقاب پیتزای چهار پنیر و یک بشقاب پیتزای چهار فصل را دادند که حدود ۱۰ متر از هم فاصله داشتند. فقط ۱۵ دقیقه طول کشید تا مارمولک ها پیتزا را پیدا کرده و آنرا بخورند و گاهی بر سر تکه های باقیمانده با هم دعوا کنند. اما آنها فقط پیتزای چهار پنیر را خوردند. این نشان میدهد که امکان دارد نوعی نشانه های شیمیایی وجود داشته باشد که آنها را به پیتزاهای پنیری جذب می کند، یا شاید هضم آن برایشان آسان تر است.
پزشکی اطفال وقتی مادر سیر بخورد، نوزاد چه تجربه ای خواهد داشت؟ محققان: جولی منلا و گری بوچمپ
منلا و بوچمپ آزمایش خویش را جهت بررسی دو سوال طراحی کردند، این که آیا مصرف سیر بوی شیر مادر را تغییر می دهد و اگر چنین است، آیا آن تغییرات بر رفتار نوزادان شیرخوار تاثیر می گذارد یا نه. (سیر انتخاب گردید چونکه مشخص شده است که طعم های نامطبوعی در شیر به وجود می آورد و بر بوی بدن انسان تاثیر می گذارد.) آنها هشت زن را که منحصراً به نوزادان خود شیر می دادند، مورد مطالعه قرار دادند و نمونه هایی از شیر مادر در دوره ای که از خوردن غذاهای گوگردی (سیر، پیاز، مارچوبه) خودداری می کردند گرفتند و بعد از مصرف یک حبه سیر یا یک دارونما توسط مادران، بازهم نمونه های بیشتری گرفتند.
مادرانی که سیر را مصرف کرده بودند، شیری با بوی محسوساً شدیدتری تولید کردند. بوی قوی دو ساعت بعد از مصرف به اوج خود رسید و سریعاً کم شد، که با تحقیقات قبلی روی گاوهایی که خوراک های با بوی شدید مصرف کرده بودند، سازگار بود. در مورد نوزادان، آن هایی که مادرانشان سیر مصرف کرده بودند، برای مدت طولانی تری شیری که بوی سیر می داد را خوردند.
ادبیات نرخ رشد ناخن ها در بدن به چه صورت است؟ محقق: دکتر ویلیام بی. بین
اگر از دیدن مطالعه ای در مورد نرخ رشد ناخن در دسته ادبیات تعجب کرده اید، همه چیز وقتی نثر ادیبانه و پرآب وتاب دکتر بین را بخوانید، معنا پیدا می کند. او واقعا سوابق دقیقی از سرعت رشد ناخن هایش را برای ۳۵ سال نگه داشت و در گزارش نهائی خود ادعا کرد که ناخن یک کیموگراف کراتینی آهسته-حرکت فراهم می آورد که سن را بر روی محور طول های لایتناهی زمان اندازه گیری می کند. او مشاهدات خویش را با ارجاعات سنگین به طالع بینی قرون وسطی، جیمز بازول و موبی دیک، با چاشنی نظرات تند و تیز در مورد روش های آموزشی پزشکی مدرن و بی روح که در مراکز بهداشتی نفوذ کرده است، در هم می آمیزد.
او نه تنها با مطالعه ناخن های خودش، بلکه با بررسی دقیق تمام ادبیات علمی موجود در این ۳۵ سال چه چیزی جالب کشف کرد؛ نرخ رشد ناخن با افزایش سن کاهش پیدا می کند. او می گوید نرخ رشد وی در اوایل ثابت باقیمانده بود، اما در پنج سال آخر پروژه اش کمی کند شد و همچنین به قول او ناخن ها در کودکان سریعتر از بزرگسالان رشد می کنند. یک محیط گرم هم می تواند رشد را تسریع دهد. علاوه بر این جویدن ناخن ها به این علت که جریان خون را در آن ناحیه تحریک می کند هم سبب رشد ناخن می شود. در این تحقیق باور عامیانه ای که می گوید بعد از مرگ رشد مو و ناخن ادامه دارد، رد شد؛ در حقیقت این جمع شدن و انقباض پوست بعد از مرگ است که سبب می شود به نظر برسد ناخن ها درحال رشد هستند.
صلح آیا مصرف الکل سبب می شود که افراد بهتر بتوانند به یک زبان خارجی صحبت کنند؟ محققان: فریتز رنر، اینگه کرسبرگن، مت فیلد و جسیکا ورتمن
الکل به خاطر اثرات زیان بارندگی بر آن چه در محافل روان شناسی «عملکرد اجرایی» نامیده می شود، شناخته شده است و بر چیزهایی مانند حافظه کاری و کنترل بازدارنده تاثیر می گذارد. اما یک باور گسترده در بین افراد دوزبانه وجود دارد که کمی الکل در حقیقت تسلط فرد بر یک زبان خارجی را، که دقیقاً به عملکرد اجرائی متکی است، بهبود می بخشد. پس آیا مصرف الکل نباید اثر نامطلوبی بر تسلط بر زبان خارجی داشته باشد؟
آنها ۵۰ دانشجوی روان شناسی کارشناسی آلمانی-زبان بومی در دانشگاه ماستریخت در هلند را که به زبان هلندی هم مسلط بودند، استخدام کردند. آنها بطور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. یک گروه یک نوشیدنی الکلی دریافت کرد و گروه دیگر آب دریافت کرد. هر شرکت کننده به اندازه ای مصرف کرد که بعد از ۱۵ دقیقه کمی گرفتار تغییرات شود و سپس در یک بحث به زبان هلندی با یک سخنران بومی هلندی شرکت کرد. بعد از آن، از آنها خواسته شد تا درک خود از مهارتشان در زبان هلندی را ارزیابی کنند و سخنرانان هلندی هم رتبه بندی های مستقلی به عنوان ناظر عرضه دادند.
پژوهشگران با کمال تعجب دریافتند که مصرف الکل، طبق گزارش های ناظران مستقل، تسلط شرکت کنندگان بر زبان هلندی را بهبود بخشیده است. نمی توان این را بسادگی به به اصطلاح «شجاعت هلندی»، یعنی افزایش اعتماد به نفس در رابطه با الکل، نسبت داد. بلکه، پژوهشگران براین باورند که مصرف الکل اضطراب زبانی را می کاهد و بنابراین مهارت زبان خارجی فرد را بیشتر می کند.
منبع: arstechnica
به طور خلاصه، و در نهایت منجر به کاهش تولید شیر در گاوهای شیری و کاهش تولید گوشت در گاوهای پرواری می شود. اگر کسی تلاش کند پنیر و آب را بدون هیچ نشاسته ای مخلوط کند، احتمال گلوله شدن بیشتر است و با آبی که حاوی کمی نشاسته است، مانند آبی که پاستا در آن پخته شده، احتمال گلوله شدن کمتر است و وقتی پنیر با آب پاستای ریسوتاتا (یعنی جمع آوری و حرارت داده شده در یک تابه تا آب کافی تبخیر شده و غلظت نشاسته بالاتر رود) مخلوط شود، تقریباً هیچ گلوله ای به وجود نمی آید. یک گروه بازخورد مثبت دریافت کرد و به آنها گفته شد که واقعاً IQ بالاتری از اغلب مردم دارند، در صورتی که گروه دیگر بازخورد منفی دریافت کرد.
منبع: اسمارت كاور
مطلب اسمارت کاور را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب